HISTORYCZNA ŚREDNIOWIECZNA TARCZA WIKINGÓW (WS801108)

Producent:  PŁATNERZE (WS801108)

Materiał:

drewno i stal

WYSOKOŚĆ: 79cm

WAGA: 6 kg

"Wikingowie to skandynawscy wojownicy­­­­­, którzy od VIII wieku podejmowali dalekie wyprawy o charakterze kupieckim, rabunkowym lub osadniczym.

W przypadku wypraw łupieżczo-handlowych mówi się o wikindze zachodniej i wikindze wschodniej. Organizatorami wypraw do krajów Europy Zachodniej byli Normanowie duńscy i norwescy (czyli właśnie wikingowie), a także mieszkańcy dzisiejszej południowej Szwecji (prowincje Bohuslän, Halland, Uppland, Skåne i Blekinge). Normanowie szwedzcy, głównie Swionowie i Goci, organizowali wyprawy do krajów położonych na wschód i południe od ich ojczyzny, docierając do Bułgarii Kamskiej, Rusi Kijowskiej, Bizancjum, a nawet Kalifatu Bagdadzkiego.

Słowo wiking pochodzi od nazwy morskich, orężnych wypraw: "viking". Słowo to początkowo łączono z staronordyjskiego vik (zatoka) lub starogermańskiego vik (osada portowa). Później zauważono jednak, że słowo to pojawiło się jeszcze w VIII wieku (przed okresem napaści wikingów na wybrzeża Anglii, Irlandii i Francji) w postaci staroangielskiego "wicingsceada" i starofrancuskiego "witsing". Od tamtej pory zaczęto łączyć nazwę wiking z tym właśnie obszarem językowym, wskazując na staroangielski "wic" oznaczający obóz handlowy. Pierwszy raz tego kreślenia użyto na długo przed epoką wikingów, wobec saksońskich (saskich) osadników"1.

1-Wikingowie [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2008-08-30 07:30Z [dostęp: 2008-09-9 13:49Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikingowie&oldid=13889045

PONIŻEJ KILKA INTERESUJĄCYCH FAKTÓW HISTORYCZNYCH:

„Buzdygan (węg. bozdogan - pałka, tur. - maczuga) – broń obuchowa pochodzenia wschodniego, metalowa głowica osadzona na trzonku o długości ok. 60 cm. Trzonek był drewniany, okuty blachą lub całkowicie metalowy, czasami z ukrytym wewnątrz sztyletem (odmiana perska). Głowica zbudowana była z piór (najczęściej 6 do 8, choć były buzdygany o ponad 20 piórach) promieniście rozchodzących się od drzewca. Pióra w jej formie bojowej miały kształt trójkątny lub trapezowy, zwężający się ku dołowi. W wersji paradnej pióra bywały zaokrąglone, obite srebrną lub złotą blachą, wysadzane klejnotami

Liczne odmiany mozna było spotkać na obszarze od Chin do Francji, a w Europie wystepowały od X do XV w., używane zarówno przez piechotę jak i jazdę. Na Rusi znany był również jako sześciopiór. W Polsce od XVI do XVIII wieku stanowił oznakę władzy oficerskiej w kawalerii narodowego autoramentu: rotmistrzów, pułkowników, poruczników i chorążych.

Wykorzystywana także w Ameryce Południowej między innymi w Państwie Inków.

Od roku 1992 czasopismo Polska Zbrojna przyznaje raz w roku nagrodę Buzdygany dla wyróżniających się osobowości, osobom związanym z obronnością - oficerom, politykom, dziennikarzom i przemysłowcom, wszystkim tym, którzy twórczo zmieniają otaczającą ich rzeczywistość, przyczyniając się do rozwoju Wojska Polskiego i wzrostu obronności”1.

1-Buzdygan [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2011-08-24 09:08Z [dostęp: 2011-08-26 10:31Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Buzdygan&oldid=27758079