Prof nóż Gurkhów khukri regulaminowy NKH-GACI-02

Prof nóż Gurkhów khukri regulaminowy  NKH-GACI-02

Jeden z modeli regulaminowych oddziałów brytyjskich Gurkhów służący do walki, parad i do codziennych czynności. Posiada wcięcie w podstawie ostrza przy rękojeści, zwane "kaura". Istnieją różne poglądy co do roli, jaką spełnia "kaura", część z nich jest praktyczna – służy do przechwytywania ostrza przeciwnika, miejsce gdzie krew spływa z ostrza, zaznacza koniec ostrza podczas ostrzenia.

Model w pełni naostrzony i funkcjonalny, może służyć do profesjonalnego treningu walki lub treningu siły cięcia. Z praktycznych zastosowań żołnierskich może być wykorzystywany także do karczowania, budowania, rąbania drewna, kopania, cięcia mięsa, kości oraz warzyw, oprawiania zwierzyny a także otwierania puszek.

Kraj pochodzenia: NEPAL (producent to oficjalny dostawca noży khukri do Armii Nepalu i oddziałów policji Nepalu a także brytyjskich Gurkhów)
Ostrze: stal wysokowęglowa 5160, kuta i hartowana ręcznie, wymaga konserwacji
Grzbiet (najgrubsza tępa krawędź ostrza) HRC - 22-25
Środek (najszersza część, obszar ostrza) HRC 45-46
Ostra krawędź ostrza (powierzchnia tnąca) HRC 54-55
W zestawie dwa noże: karda (do oprawia zwierzyny) i chakmak (do rozpalania ognia przy pomocy krzemienia) chowane do pochwy
Pochwa z drewna sosnowego obszyta skórą naturalną bawoła wodnego
Rękojeść z okładziną z rogu bawoła wodnego, sklejona tradycyjnym klejem nepalskim Laha oraz stal
Długość ostrza: 26 cm
Długości rękojeści: 14 cm
Szerokość ostrza w najszerszym punkcie (grzbiet): 11 mm
Szerokość ostrza w najwęższym punkcie (grzbiet): 9 mm
Waga: 1 kg

Wygląd skóry na pochwach może się nieznacznie różnić kolorem i odcieniem od tego co widać na zdjęciu. Mogą się pojawiać przetarcia lub przebarwienia skóry pochwy co jest normalne.


Poniżej kilka interesujących faktów historycznych:
" Kukri, khukri, język nepalski:खुकुरी wym.: khukurī – ciężki zakrzywiony nepalski nóż używany zarówno jako broń sieczna o głowni krzywej jednosiecznej oraz jako narzędzie. Kukri stanowi część uzbrojenia i heraldyki Gurkhów – narodu wojowników. Dla wielu ludzi jest znany jako nóż Gurkhów.
Rękojeść noża wytwarzana jest z drewna lub rogu bawołu wodnego, natomiast pochwa powstaje z drewna obciągniętego skórą.

Typowa długość ostrza to około 25 do 38 centymetrów, przy czym masa noża waha się odpowiednio pomiędzy 0,5 a 1,5 kilograma.

Szczególnie masywnie zbudowany jest model Panawal dotted, osiągający masę powyżej jednego kilograma przy ostrzu o długości około 25 centymetrów. Poza różnicą w masie noże mogą się różnić kształtem ostrza, przy czym obecnie w poszczególnych dolinach Nepalu wytwarzane są noże o charakterystycznych dla tych dolin kształtach: Sirupate – Dharan, Chainpure, Chitlange – Chainpur, BhojPure – Bhojpur czy też Ganjuwal – Ganjuwal.

Wersje ceremonialne mogą osiągać długość 70 cm. Ostrza ceremonialne przeznaczone do składania ofiar z bawołów wodnych są znacznie większe. Kukri posiadają wcięcie w podstawie ostrza przy rękojeści, zwane "kaura". Istnieją różne poglądy co do roli, jaką spełnia "kaura", część z nich jest praktyczna – służy do przechwytywania ostrza przeciwnika, miejsce gdzie krew spływa z ostrza, zaznacza koniec ostrza podczas ostrzenia, część jest symboliczna – jest symbolem potencji.
Już 5-letni Nepalczycy uczą się posługiwać tymi nożami.

Popularna legenda głosi, że Gurkha "nigdy nie wkłada ostrza kukri z powrotem do pochwy, zanim nie zazna ono krwi". Ta legenda jest fałszywa, gdyż kukri stanowi przede wszystkim wielofunkcyjny nóż użytkowy używany głównie w roli maczety. Kukri może być wykorzystywany do budowania, karczowania, rąbania drewna, kopania, ciecia mięsa i warzyw, oprawiania zwierzyny, a także do otwierania puszek.

Ze względu na wielkość, kształt ostrza i wagę - Kukri walczy się tak jak maczetą. Podczas walki wręcz, cięcia są kierowane w głowę i szyję przeciwnika. Mimo podobieństwa do bumerangu, kukri nie został zaprojektowany do rzucania, a charakterystyczne zakrzywienie ostrza służy do efektywnego przekazywania energii kinetycznej na cel podczas wykonywania cięć.

Kukri posiada znaczenie religijne w hinduizmie i jest święcony podczas festiwalu Dasain.
Pochwy kukri są zazwyczaj zrobione z drewna obciągniętego skórą. Prace kaletnicze są zazwyczaj wykonywane przez sakri. Pochwa ma miejsce na dwa małe noże nazywane karda i chakmak – są one jednak często gubione. Większość kolekcjonerów broni białej nie przywiązuje do nich większej wagi. Karda służy do oprawiania zwierzyny. Chakmak służył jako krzesiwo do rozpalania ognia z pomocą krzemienia. Krzemień jest czasami noszony w woreczku dołączonym do pochwy.
Oddziały wojskowe złożone z Ghurków noszą kukri na pasie głównym z tyłu po prawej stronie. Nóż wyciąga się prawą ręką.
Kukri jest zbliżony wyglądem do pochodzących z V w. p.n.e. greckich mieczy machaira. Był to miecz tnący o zbliżonym wyglądzie lecz 3 razy większy. Prawdopodobnie wzór ten został przekazany do Nepalu poprzez Scytów lub też przybył na Półwysep Indyjski wraz z armią Aleksandra Wielkiego, którego sława wojenna szybko rozeszła się po politeistycznych Indiach północnych.

Gurkhowie wstępując na służbę wojsk kolonialnych zawierali umowy z Kompanią Wschodnioindyjską. Brali udział w następujących konfliktach: w wojnie z państwem Maratha (1817 r.), w Burthbore (obecny Bharathpur) (1826 r.), w pierwszej i drugiej wojnie z Sikhami w 1846 i 1848 r. W czasie powstania sipajów w 1857 r. Gurkhowie walczyli po stronie brytyjskiej i stali się integralną częścią armii brytyjsko-indyjskiej. Strzelcy Sirmoor - jedna z formacji gurkhijskich bronili siedziby wojsk brytyjskich w Delhi (tzw. Hindu Rao's house) przez ponad trzy miesiące, tracąc w czasie trwania tych walk 327 z 490 ludzi. Dwanaście nepalskich regimentów brało także udział w odsieczy Lucknow pod dowództwem Shri Teen - maharadży Maharany - Jung Bahadura.
Od stłumienia buntu sipajów do początku I wojny światowej regimenty gurkhijskie służyły m.in. w Birmie, Afganistanie na pograniczu obecnego Pakistanu, na Malcie ( w czasie wojny rosyjsko-tureckiej (1877-78), na Cyprze, na Malajach, w Chinach - podczas powstania bokserów (1900 r.) i w Tybecie - podczas ekspedycji Youngsbanda (1903 r.).

Około 100 tysięcy Gurkhów walczyło w czasie I wojny światowej. Brali oni udział m.in. w bitwach pod Loos, Givenchy, Neuve Chapelle i Ypres; znaleźli się także w Mezopotamii, Iranie, Palestynie gdzie walczyli z Turkami, brali także udział w bitwie pod Gallipoli. Mały oddział służył także z Lawrence’em w Arabii.

W czasie bitwy pod Loos Gurkhowie walczyli do ostatniego żołnierza i według słów dowódcy korpusu indyjskiego „znaleźli się w Walhalli”. Pod Gallipoli także odznaczyli się wielkim męstwem. Pod Sari Bair jako jedyni w całej kampanii osiągnęli i utrzymali szczyty, które umożliwiały panowanie nad cieśninami - będącymi głównym celem. Drugi batalion z 3 pułku strzelców brał udział w zdobyciu Bagdadu.

W latach międzywojennych Gurkhowie walczyli w trzeciej wojnie afgańskiej w 1919 r. i uczestniczyli w licznych starciach na pograniczu pakistańskim, głównie w Waziristanie.

W czasie II wojny światowej, król Nepalu zezwolił Brytyjczykom na sformowanie dodatkowych 20 batalionów gurkhijskich (co łącznie dawało 40 batalionów nepalskich w służbie Korony angielskiej) i możliwość odbywania przez nich służby gdziekolwiek na świecie. Oprócz utrzymywania porządku w Indiach Gurkhowie znaleźli się także w Syrii, północnej Afryce, Włoszech, Grecji, brali także udział w obronie Singapuru i w walce o Birmę. 4 batalion z 10 regimentu gurkhijskiego był trzonem tzw. oddziałów chinditów, gdzie walczył m.in. w bitwie pod Imphalem.
Rangi oficerskie Gurkhów i odpowiadające im stopnie brytyjskie

Subedar Major/ Major
Subedar/ kapitan
Jemadar (obecnie Naib Subedar)/ Porucznik
Company Havildar Major/ Sierżant-Major
Company Quartermaster Havildar/ Sierżant-Kwatermistrz
Havildar/ Sierżant
Naik/ Kapral
Lance Naik/ Kapral-Lansjer
Strzelec / Szeregowy
Jednostki armii brytyjskiej złożone z Gurkhów[edytuj]
Cztery regimenty gurkhijskie dołączyły do armii brytyjskiej 1 stycznia 1948 r.:

2nd King Edward VII's Own Gurkha Rifles (The Sirmoor Rifles)
6th Queen Elizabeth's Own Gurkha Rifles
7th Duke of Edinburgh's Own Gurkha Rifles
10th Princess Mary's Own Gurkha Rifles
Z jednostek tych sformowano tzw. „Brygadę Gurkhów”, która początkowo stacjonowała na Malajach. Część z nich tworzyła odrębne formacje - inżynierskie, transportowe, żandarmerii wojskowej. Pełnili tam głównie obowiązki przy konwojowaniu i niszczeniu oddziałów partyzanckich.

Następnie część oddziałów brała udział w tłumieniu zamieszek w Brunei. Po zakończeniu konfliktu Gurkhowie zostali przerzuceni do Hongkongu, gdzie zapewniali bezpieczeństwo podczas chińskiej rewolucji kulturalnej. Ostatecznie ich liczbę zmniejszono do 8 tys. Część oddziałów stacjonowała wówczas oprócz Hongkongu również w Brunei i w Wielkiej Brytanii.

W 1974 r. po tureckiej inwazji na Cypr 10 regiment gurkhijski bronił brytyjskiej bazy na tej wyspie w Dhekelia, później jednostka ta pozostała tam w celu utrzymania pokoju i powstrzymywania Turków i Greków przed walką.

1 lipca 1997 r. po przejęciu przez Chiny Hongkongu ich liczbę zmniejszono do 3,4 tys. a centrum szkolenia przeniesiono do Anglii. Gurkhowie brali udział w wojnie o Falklandy-Malwiny w 1982 r. oraz na Bałkanach i we Wschodnim Timorze.

Regimenty gurkhijskie są tradycyjnie obsadzane brytyjską kadrą oficerską. Co trzy lata Gurkhowie udają się na jeden pięciomiesięczny pobyt do Nepalu.
Gurkhowie indyjscy
Po uzyskaniu przez Indie niepodległości (1947 r.) w armii indyjskiej znalazły się następujące jednostki:

1st King George V's Own Gurkha Rifles (The Malaun Regiment)
3rd Queen Alexandra's Own Gurkha Rifles
4th Prince of Wales's Own Gurkha Rifles
5th Royal Gurkha Rifles (Frontier Force)
8th Gurkha Rifles
9th Gurkha Rifles
Nazwę tych oddziałów odtąd zmieniono na Gorkha. Dodatkowo utworzono nieistniejący wcześniej regiment 11. Po tym jak w 1950 r. Indie stały się republiką wszystkie królewskie tytuły zostały odrzucone.

1 batalion z 11 regimentu walczył w czasie starć pakistańsko-indyjskich w 1999 r. W 1999 r. regimenty 5 i 8 zostały wysłane w misji pokojowej ONZ do Sierra Leone (UNAMSIL), w celu zabezpieczenia złóż diamentowych przed Zjednoczonym Frontem Rewolucyjnym.

Kontyngent singapurski
Kontyngent Gurkhijski (GC - Gurkha Contingent), wchodzący w skład policji singapurskiej został sformowany 9 kwietnia 1949 r. z wybranych byłych żołnierzy brytyjskich. Jednostkę tę powołano w celu zastąpienia rozformowanych wcześniej oddziałów sikhijskich.

GC pełni głównie rolę dobrze uzbrojonych i wyszkolonych sił bezpieczeństwa, które są używane do tłumienia ewentualnych zamieszek i niepokojów społecznych. Jednostka ta cieszy się dużą sympatią społeczeństwa ze względu na swój profesjonalizm i bitność. Od zamachów 11 września członkowie GC strzegą kluczowych punktów miasta oraz patrolują ulice, wcześniej oddziały te rzadko były widywane publicznie".
Gurkhowie [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2017-04-14 23:48Z [dostęp: 2017-11-08 20:28Z]. Dostępny w Internecie: //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gurkhowie&oldid=49071714